ByMiLiTaN
YöNeTiCi
Mesaj Sayısı : 189
Nerden : GüLaĞaÇ
Kayıt tarihi : 07/02/09
 |  Konu: Bir Türk Anasının Şehit Eşine Yazdığı Mektup  Paz Şub. 08, 2009 11:41 pm | |
| 
ÇÖZÜLME…Sevgilim…
Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini,
kahredici yalnızlığını ancak ben gibi
ayrılıklara mahkum edilenler bilir…
Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün
ben de dilimi mühürledim… Baban “Vatan sağ olsun,
bir evladım daha var, o da feda olsun diye
ağlarken, 7 aylık oğlunu “emanetin diye kalan son
gücümle sıkı sıkı sarmıştım da nedense
ayaklarım beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma
girmişlerdi, o an kalabalık bana çok gelmişti..
Kim bilir kaç kişilerdi.. Kasaba halkının yarısı
arkamızdan geliyordu.. En önde giden sen!
Üstüne örtülmüş al
bayrağımdan gözlerime kızıl miller
çekiliyordu… Son kez telefonda duyduğum sesin
beynimde yankılanıyordu. “Hepinizi çok özledim…
Özledim… “Özledim…
Susmuştum….
Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha
sana benziyor… Resimlerden tanıdığı sana
özenerek saçlarını sen gibi tarıyor… O
güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun
karşıma… İçim ılık ılık kanıyor ama ne o
gün ne ondan sonra, her sabah uyandığım ıslak
yastığımı saymazsak, hiç ağlamadım.. Kavlimiz
vardı unutmadım, “neden diye hiç
sormadım, bir kahpe kurşunla yıkılmadım, rabbim
verdi sabrını ne boyun büktüm, ne senden
vazgeçtim..
Her gelen kara haberde, hangi şehrin şehidiyse
oranın valisi, kaymakamı, esnafı, askerler,
tanıyanlar, yakınlar…Şimdiye değin ağıtlarla,
bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile
yine de kalabalıklar… Televizyon ekranından
geçiyorum, ben de yürüyorum
onlarla… Bir kez daha… Bir kez daha… Bir …
Sevgilim,
Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde
buralarda zamansız bir kırlangıç fırtınası
var… Hangi televizyonu açsam, bir kahramandan söz
ediliyor… Gazeteciymiş.. Ürkek bir güvercin
gibiymiş.. İnsanlar
gözyaşları arasında onun ne kadar mert, ne kadar
vatansever olduğunu anlatıyor… Gündüz gözü
şehrin tam ortasında vuruvermiş zalimler…
Gördüm adamcağızın nasıl yattığını o soğuk
taştan kaldırımda… Üzerine gazete
örtmüşler… Ayakkabısı da yırtıkmış…
İçim acıdı…Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin
ayazında o karların arasında vurulduğunda karnın
tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin, esen deli
rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü
hainlerle çatışırken, sağınızda solunuzda
bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ?
Bunları bilememek koyuyor insana, yine de mayınlara
verdiğimiz şehitlerimizi düşününce
şükrediyorum.. Hiç değilse sen parçalanmadın,
vatan toprağında bütünsün, vedalaşırken
kaskatı elini tutabilmiş, uzun uzun yüzüne
bakabilmiş, mühürlediğim dudaklarımla solgun,
soğuk alnından öpebilmiştim …
Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant
Dink’miş, Türkiye Cumhuriyeti mahkemelerinde
Türklüğe hakaretten yargılanmış.. Kibarlık
olsun, Türkleri incitmesin diye Ermeni soykırımı
oldu demiyormuş da, Türkiye Ermenilere karşı suç
işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki devlet
aralarında anlaşsın, gereken yapılsın diye
yazıyormuş, söylüyormuş… Ermenistan da
Türkiye’den toprak istiyormuş… Sen gibi
şehit olanların canıyla kazanılan vatanın
birazını “bize verin diyormuş…
Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim…
Günlerdir kırlangıç fırtınası dinmiyor…
Hükümetten birileri önermiş, Hrant Dink Türk
bayrağına sarılsın demişler… Köşe yazarları
da “Şehide ağıt yazmışlar… Bize vatan uğruna
ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti.. Bayrak,
vatan uğruna, vatana hizmet ederken can verene
sarılır bilirdik…
Cenaze törenini canlı yayınla verdiler… Hem de
Dünyanın her köşesinde… Ben de senin ve sen
gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım… Bütün
yurt bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim…
Yurdun dört bir yanından çoluk çocuk, yaşlı,
genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin…
Mahşer yeri gibiydi ortalık.. Hepsinin ellerindeki
pankartlarda “Hepimiz Ermeniyiz yazıyordu… Ne çok
Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ?
Türkiye’yi düşman belleyenler de davetle gelmiş…
Geliş paralarını da devlet ödemiş… Bu defa
geçemedim ekrandan.. Yürüyemedim onlarla.. Burada
cenaze böyle törenle
defnedilirken, Ermenistanda da “Soykırım Anıtı
önünde tören yapmışlar… Acaba orada da “Hepimiz
Türküz diyenler oldu mu ?Hani son konuşmamızda susmuştum.. İçimdeki
korkuları göstermemek için boğazım
düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı… Şimdi
söylüyorum… “Ben de seni
ben de seni… BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM
SEVGİLİM | |
|
